Hoewel ik het boek The Circle van Dave Eggers al een tijdje op mijn Kindle heb staan, heb ik het nog steeds niet gelezen. (So many books, so little time. Am I right?) Toen ik de trailer van de film zag, wist ik wel zeker dat ik er meteen naartoe wilde. De trailer was spannend en ik had via via al wat gehoord over wie de good guys en de bad guys in de film waren.
Begin mei zag ik op Twitter een tweet voorbij komen dat iemand naar de Sneak Preview was geweest en ze de film daar had gezien. Ik waagde een gokje en ging die week ook naar de Sneak.
Bingo.
Het verhaal
Het concept van The Circle vond ik meteen fantastisch en het is zo relevant. Een hedendaagse 1984 (Big Brother). Ik zat aan het begin van de film af en toe met opgetrokken wenkbrauwen mijn buurvrouw aan te kijken (niet omdat ik raar ben hoor, maar ik was met haar naar de film) omdat er veel vreemde interacties in zaten. Maar naarmate de film vorderde, kwam ik er steeds meer in en werden de personages ook wat interessanter.
Ik moet zeggen dat ik teleurgesteld was door het einde. De film begon op dat laatste moment ontzettend spannend te worden en op het hoogtepunt was het opeens afgelopen. Het eind was wat mij betreft véél te open – het verhaal had nog zoveel verder kunnen gaan.
Freaking eng
In de film nemen ze het niet zo nauw met privacy. Het was logisch om ál je hobby’s te delen met de hele wereld en als je je hele leven niet filmde, dan ontneem je mensen die niet hetzelfde leven hebben de kans om jouw ervaringen de delen. Dat is toch oneerlijk? Uh…
Het meest enge aan de film is dat de beredeneringen die gemaakt worden erg goed te volgen zijn. Ik was het er niet altijd – lees: eigenlijk nooit – mee eens, maar de denkstappen die gezet werden konden bestempeld worden als logisch.
Ons dagelijks leven
De film deed me nadenken over mijn eigen leven. Onlangs heb ik al eens een dagje ingelast zonder social media en internet. Mijn eigen gebruik varieert heel erg: vroeger was ik heel actief op Facebook en postte ik regelmatig, maar daarna is dat een hele tijd teruggezakt. Ik merk dat ik weer meer en meer verslaafd raak aan social media, nu ik ook weer actief ben op Twitter en Instagram. Het is psychologisch bewezen dat het zien van een like of een comment een verslavend effect heeft – en daarmee kunnen we onszelf vergelijken met al die ratten die omwille van experimenten op hendeltjes moesten drukken. Refresh, refresh, refresh.
Ik sluit af met een anekdote uit de The Circle.
Op een gegeven moment zegt de hoofdpersoon tegen een vriend: “Laten we binnenkort afspreken! Ik app je wel”, waarop hij antwoordt: “Maar we zijn hier toch nu, allebei…?”
