Tijdens het schrijven van Circus Cesaria zat ik een lange tijd volledig vast. Ik had 90% geschreven en wist absoluut niet hoe het verder moest. Ik beschrijf in het nawoord van het boek (het verhaal achter het verhaal) uitgebreid wat er daarna gebeurde, maar waar het op neer komt, is het onderwerp van deze blog.
Onverwachtse nieuwe personages
In september 2016 was ik aanwezig bij een evenement waar onder andere Isa Maron en Michael Berg aanwezig waren. Ze spraken kort over hun schrijfproces en Isa Maron gaf duidelijk aan dat ze alles van tevoren op papier zette. Ze wist aan het begin van het boek precies wat er aan het einde zou gebeuren. Een ware plotter dus. Michael Berg daarentegen gaf aan dat hij het juist heel mooi vond wanneer hij een scène aan het schrijven was en er onverwachts een nieuw personage binnen kwam wandelen.
Die woorden van Michael Berg raakten me toen en ik heb ze zo precies onthouden, omdat dit precies is wat ikzelf ook zo leuk vind aan het schrijven. Het is iets wat me al bij meerdere verhalen is overkomen. Niet alleen komen er nieuwe personages binnenwandelen, ook doen bestaande personages vreemde dingen die je zelf niet op de planning had staan, of krijgen bijpersonages opeens grote rollen.
Huh?
Als je zelf nooit fictie schrijft, klinkt dit misschien erg vreemd. Je zult misschien denken dat jij als schrijver toch zeker bepaalt wat er in het verhaal gaat gebeuren? De scènes bedenk je toch van tevoren en ook al ga je iets onvoorbereider het verhaal in, dan weet je toch alsnog wat er elke keer gaat gebeuren? Je verzint het toch allemaal zelf?!
Ik weet het, het is absurd, maar soms weet je dat als schrijver niet. Of denk je dat je het wist, maar gebeurt er toch iets anders. Soms heb je een personage gecreëerd dat zijn eigen leven gaat leiden en dat juist de plannen die je voor het verhaal had, volledig verpest.
Persoonlijkheid
Sommige schrijvers vinden dit vervelend. Ze willen dit juist vermijden en plotten alles daarom dicht. Elk scène wordt volledig uitgestippeld en pas opgeschreven als het helemaal helder is wat er gaat gebeuren.
Ergens denk ik dat persoonlijkheid een rol speelt in de bepaling van de manier van werken. Sommige mensen werken graag gestructureerd en willen op alles voorbereid zijn, anderen zijn flexibel en spontaan en zoeken dat onbekende juist op.
Magisch
Persoonlijk vind ik het fantastisch als het verhaal er met me vandoor gaat. Magisch, zelfs. Het is toch wonderbaarlijk dat een verhaal zo tot leven komt, dat jij slechts degene bent die het op papier zet? De personages bewegen jouw pen over het papier (of eigenlijk je vingers over de toetsen) en vertellen hun eigen verhaal, op jouw manier.
En voor personages die het echt te gortig maken, gebruik ik de deleteknop.
En jij? Ben jij een plotter, of laat je je leiden door het verhaal? Laat het weten in de comments!
