Sinds ik aan jullie, aan de wereld, heb verteld dat ik in mijn vrije tijd stiekem nadenk over mensen die niet bestaan, gebeurtenissen die nooit hebben plaatsgevonden in omgevingen die wel of niet echt zijn, ben ik me bewuster van hoe gek dat allemaal eigenlijk is. Het menselijk brein is een magisch iets en ik ben dol op wat er allemaal uit kan komen. Vooral als die personages de boel overnemen en lekker niet doen wat jij wil dat ze doen.

Schrijvers hebben zo hun eigen dingetjes die ze doen om deze creativiteit te bevorderen en in deze blog ga ik jullie een paar vertellen, waar ik me misschien wel en misschien niet schuldig aan maak.

Overal notities maken

Je ziet het misschien niet, maar dat betekent niet dat het niet gebeurt. Een grappige dialoog? Even snel in m’n telefoon zetten. Een liedje dat een hele verhaallijn in mijn hoofd laat samenkomen? Geef me dat kladblok. Een gevoel dat je op magische wijze opeens onder woorden kunt brengen? WAAR KAN IK OP SCHRIJVEN?

Je moet het meteen opschrijven, anders is het weg. Dus hebben veel schrijvers notitieboekjes, of tegenwoordig vaak een app op hun telefoon om al die briljante ideeën te bewaren. Ik heb verschillende notitiepagina’s. Één voor ontmoetingen, één voor scènes, één voor karaktereigenschappen of achtergronden van personages… ik kan nog wel even doorgaan.

Dit betekent echter niet dat deze situaties letterlijk in een verhaal terecht komen. Iets wat opgeschreven is kan weer aanleiding geven voor nieuwe inspiratie en veranderen in iets compleet anders…

Gesprekken voeren met hun personages

En als ik zeg gesprekken, bedoel ik misschien meer eenzijdige monologen. Schreeuwend. Denk aan dingen als: waarom doe je dit? Nee, dit was niet de bedoeling! Hou op, doe wat ik zeg dat je moet doen! Hé, wie ben jij? Waar kom je vandaan? Wat doe je in deze scène?!

Je wilt niet in ons brein kijken.

Afspraken afzeggen om te schrijven

Het is een lullige werkelijkheid, maar waar. Soms is de inspiratie zo aanwezig dat je hele lichaam trilt van de energie, van de behoefte om te schrijven. Op zo’n moment is naar college gaan een stuk minder aantrekkelijk, moet je echt niet denken aan werken of staat je hoofd niet naar een afspraak met vrienden.

Ik zeg niet dat ik me ooit ziekgemeld heb om te schrijven, maar ik zeg het ook niet niet.

Slecht voor zichzelf zorgen

Heb ik wel eens een dag (of meerdere dagen) niet gedoucht omdat ik te erg in een verhaal opging? Heb ik wel eens om vier uur op de klok gekeken om erachter te komen dat ik de hele dag nog niets gegeten had?

Uh. Ja.

En er zijn ook dagen waarop het wel lukt, haha.

En hé, ik heb in ieder geval gedoucht vandaag. So there’s that. pic.twitter.com/9VcLElGdkT

— Sanne Hillemans 🍀 (@SanneHillemans) 11 juni 2019

Stelen van series/films/boeken

Het is niet altijd bewust. Meestal niet, zelfs. Bijna alles wat nu geschreven wordt is al eens gedaan, maar dan nét een beetje anders. En onbewust blijven dingen die je zelf leest of ziet of hoort hangen, het wordt opgeslagen om later te gebruiken. Vaker wel dan niet is dit een combinatie van een heleboel dingen samen, waardoor het weer iets nieuws wordt.

En soms is het gewoon goede oefening om één van je favoriete scènes op te schrijven in jouw eigen woorden.

Allemaal last van imposter syndrome

Ja echt. Allemaal. Er is niet één schrijver die een boek schrijft en uitgeeft en de hele tijd denkt: dit boek is fantastisch, iedereen moet het lezen, ik ben de beste schrijver ooit.

Nee.

Veel schrijvers twijfelen over alles. Bij elk woord, elke pagina, elke beslissing in het uitgeefproces. Hoe professioneel en zelfverzekerd het er ook uit mag zien, die onzekerheid is er altijd.

Wees daarom altijd aardig en respectvol in feedback! Wat je ook vindt van een boek, de auteur heeft er hard aan gewerkt.

Dat was het. Geheime dingen die schrijvers doen. Er zijn er vast nog veel meer en sommige zijn misschien niet eens geheim. Vertel ons in de comments welke dingen jij allemaal doet, waar anderen misschien niets van weten. We herkennen ons er graag in.